A capacidade de soñar é un aspecto fascinante da mente humana. Non obstante, o xeito en que se forman tanto as imaxes coma as emocións que experimentamos tan intensamente cando durmimos segue sendo un misterio.
Ata o momento, non fora posible medir o contido dos sonos e o seu efecto no cerebro. Agora, investigadores da Sociedade Max Planck para o Avance da Ciencia (MPG) de Alemaña, en colaboración con científicos do hospital Charité de Berlín, conseguiron por vez primeira analizar a actividade do cerebro durante sonos específicos.
Segundo publica a MPG nun comunicado, os autores da investigación foron capaces de facer estas medicións grazas á axuda de soñadores lúcidos, é dicir, de individuos que son conscientes de que están a soñar, e tamén capaces de alterar o contido dos seus sonos.
O estudo consistiu en medir a actividade neuronal destas persoas durante movementos soñados, aínda que voluntarios, e comparala coa actividade cerebral rexistrada durante a execución de movementos reais, levados a cabo en estado de vixilia.
Antecedentes e avances
Grazas a determinadas técnicas, como o de rexistro de imaxes por resonancia magnética funcional (IRMf), que permite mostrar en imaxes as rexións cerebrais que executan unha tarefa determinada, xa se visualizara e identificara con anterioridade a localización espacial precisa da actividade cerebral durante o sono.
Non obstante, ata a data, os especialistas non puideran relacionar a actividade neuronal con contidos específicos dos sonos porque, para facelo, é necesario coñecer os devanditos contidos, dos que só pode informar a persoa que soña ao espertar.
Ademais, para unha medición deste tipo sería necesaria unha coincidencia temporal entre a actividade cerebral durante o sono específico e o momento do rexistro da devandita actividade.
Para salvar estes obstáculos, o que fixeron os investigadores do Instituto Max Planck de Psiquiatría, en Múnic, en colaboración cos científicos do hospital Charité de Berlín e do Instituto Max Planck de Ciencias Cognitivas Humanas e do Cerebro en Leipzig, foi beneficiarse da capacidade dos soñadores lúcidos de soñar conscientemente.
Como se dixo, o sono lúcido caracterízase porque, nel, o soñador é consciente de estar a soñar e, mesmo, pode realizar dentro del accións voluntarias. Grazas a este tipo de sonos, os científicos e os participantes na investigación puideron colaborar, aínda que os segundos estivesen durmidos.
Características do esperimento
Aos soñadores pedíuselles, en primeiro lugar, que tomasen conciencia do seu sono mentres durmían no interior dun escáner de resonancia e que, cando alcanzasen ese estado de lucidez, o comunicasen aos investigadores mediante movementos oculares.
Ademais, os científicos pediron a estes individuos que, mentres soñaban, apertaran repetida e voluntariamente o seu puño dereito e, despois, tamén o seu puño esquerdo, durante un período de dez segundos.
Estas accións permitiron aos autores do estudo rexistrar o acceso ao denominado sono REM, unha fase na que os sonos son percibidos de xeito particularmente intensa. O rexistro foi feito coa axuda dun electroencefalograma (EEG). Os científicos puideron tamén detectar o inicio da fase lúcida do sono con esta mesma tecnoloxía.
A partir dese momento, os investigadores mediron a actividade cerebral correspondente á parte do sono no que os soñadores pechaban os seus puños. Esta actividade, aínda que onírica, provocou que se puxese en marcha unha rexión da codia senso-motora do cerebro que é responsable da execución de movementos reais durante a vixilia.
O efecto foi directamente comparable coa actividade neuronal que se produce cando unha persoa move a man estando esperta, afirman os científicos.
Visión e planificación durante o sono
A coincidencia entre os rexistros da actividade cerebral durante o sono e os rexistros durante a realización de accións concretas demostran que o contido dos sonos pode ser medido.
Pero, ademais, segundo explica un dos autores do estudo, o investigador do Instituto Max Planck de Psiquiatría, Martin Dresler, a combinación da tecnoloxía EEG con avanzadas técnicas de rexistro de imaxes da actividade cerebral e con soñadores lúcidos permitiría medir os patróns de actividade do cerebro mesmo durante percepcións visuais oníricas.
Por outra parte, os científicos, axudados por unha técnica coñecida como espectroscopia do infravermello próximo, conseguiron observar unha actividade incrementada nunha rexión do cerebro que xoga un importante papel na planificación dos movementos.
Michael Czisch, outro dos autores do estudo afirma que todos os datos obtidos suxiren que "os nosos sonos non son como o "cine", no que simplemente observamos o que sucede de xeito pasivo, senón que implican unha actividade cerebral que está vinculada co contido do que estamos soñando".
Adestramento para a lucidez
Segundo publicou SINC, no presente estudo participaron seis homes de entre 21 e 38 anos. Os rexistros cerebrais foron realizados durante tres ou catro horas na segunda metade da noite, que é cando a incidencia do sono é máis alta. Os participantes foron adestrados previamente durante varios anos ata que conseguiron ter sonos lúcidos.
A utilización do adxectivo "lúcido" para os sonos foi introducido en 1867 polo escritor, sinólogo e especialista en sonos francés Léon d'Hervey de Saint-Denys, na súa obra "Os sonos e como controlalos.
A maioría dos sonos lúcidos suceden na etapa de sono paradoxal ou fase REM, e danse espontaneamente ou por vontade, grazas á aprendizaxe. A consciencia de soñar dálle ao soñador a posibilidade de controlar deliberadamente, non só as súas accións, senón tamén o contido e desenvolvemento dos sonos. A capacidade de recoñecer e controlar os estados oníricos foi mencionada xa en textos budistas do século VII. En Occidente estudouse o fenómeno en condicións de laboratorio dende finais dos anos 70 do pasado século.
No hay comentarios:
Publicar un comentario