PSICOLOXÍA DA COR

A COR

No século XVII, Newton foi o primeiro que, por medio dun prisma de cristal, descompuxo a luz. Esta, ao incidir sobre unha pantalla, apareceu en forma dunha banda de varias cores. O distinto camiño que seguen os raios débese á súa lonxitude de onda; cada lonxitude de onda corresponde a unha cor, sabendo entón que as radiacións luminosas constitúen soamente unha pequena parte do espectro das radiacións

A apreciación das cores baséase nunha coordinación complicada de procesos físicos, fisiolóxicos e psicolóxicos.

A cor ten unha inmensa afinidade coas emocións, os Exipcios usaban a cor con fins curativos. Os Gregos da Antigüidade fixeron da cor unha ciencia. A cor é unha ciencia pero tamén unha filosofía profunda, ambos os dous aspectos deben de ir da man. Isaac Newton foi outro pioneiro da cor e traballou moito tempo antes de descubrir que mirando a través dun prisma, podían verse sete cores.

Interpretación das cores
Comparéceas que teñen oído musical poden distinguir doadamente os tons musicais, de diferentes frecuencias, Pero o sentido da vista non pode percibir os diferentes compoñentes da sensación cromática. Cada sensación cromática é uniforma e indivisible, Sólo pode ser descrita por medio das propiedades apreciadas de forma directa.

As propiedades máis importantes que cada cor ten son: Ton, Intensidade, Luminosidade e Claridade.

Na clasificación natural das cores sistematízase a súa descrición: cada cor ocupa no chamado corpo cromático, un lugar determinado que depende da igualdade ou desigualdade da cor respecto a outros seis de referencia, estas cores son AMARELO, VERMELLO, VERDE, e AZUL máis o BRANCO Y O NEGRO. As cores fundamentais ordénanse nunha cruz en ángulo recto de maneira que cada brazo da cruz ten nos seus extremos unha cor.

SIMBOLOXÍA DA COR
Dende épocas remotas asociouse as cores a certos estados de pánico, con motivos relixiosos e máxicos. Pero a simboloxía das cores difire nas distintas civilizacións.

Polo xeral o amarelo e o vermello son considerados cores cálidas e o verde e azul como cores frías.
A cor ofrécenos un enorme vocabulario de grande utilidade no alfabeto visual

Certas cores teñen un valor simbólico. O branco simboliza a pureza; o vermello, o amor e o sangue, aínda que tamén advirte un perigo inminente,ata se extrapolou á capa vermella coa que se axita o touro, a cor vermella apenas se ten significado para o touro que carece de sensibilidade cara á cor e só se move polo feito de que se axita ante el un anaco de tea.
;o púrpura-antigamente a cor dos reis- emprégase hoxe para indicar radiactividade. O verde é a cor do mal, pero tamén o da esperanza. O negro é á vez unha cor de gala e de loito. O vermello asóciase á furia, perigo, amor o sangue e
Pero veremos algúns significados que a cultura lle dá a algunhas cores, a saber e cuales cores principais chegan á cor do descrito.

COR SIGNIFICADA MESTURA

SALMÓN PÁLIDO: AMOR INCONDICIONAL (VERMELLO CULOMBIO/ LARANXA)
AMARELO DOURADO: SABEDORÍA (LARANXA CULOMBIO/ AMARELO)
VERDE PÁLIDO: IRMANDADE E UNIDADE (AMARELO CULOMBIO/ VERDE)
TURQUESA: CLARIDADE DE PENSAMENTO (VERDE CULOMBIO/ AZUL)
LAVANDA: ALTOS IDEAIS, DEVOCIÓN A DEUS (AZUL CULOMBIO/ VIOLETA)

As sete cores dan moitas combinacións: mesturándoos co negro conseguimos matices, mesturándoos co branco, obtemos tonalidades.
Cores pálidas: a especie humana séntese libre e despreocupada
Cores sombrías: prudencia e sobriedade

Vivimos nun mundo de dualidade: positivo e negativo, escuridade e luz, etc. Coas cores pasa o mesmo: teñen un aspecto quente e un frío, calidades positivas e negativas. As calidades positivas son as tonalidades, as negativas os matices.

O aspecto sensorial da cor é visual e ten que ver coa filosofía e a psicoloxía.-

O vermello, o laranxa e o amarelo son cores magnéticas, cálidos = activan e animan.-O índigo e o violeta son fríos, eléctricos = calman e sosiegan-O vermello = espírito da vida e escaseza = apagados, letárxicos e lentos.
-Violeta = paz, plenitude, coñecemento, sabedoría e a comprensión, purificador, axúdanos a alcanzar aquilo que é nobre, magnífico, puro e divino.

A PSICOLOXÍA DA COR

NEGRO: negro c/ vermello: dá a un poder físico
 Negro c/ rosa: dá poder social
 Negro c/ amarelo: dá poder intelectual
-Relaciónaselle co misterio e o descoñecido.
-Asóciase con depresión, mal humor, desespero, morte
-Pode estar a esperar revelarse unha fermosa natureza chea de amor e beleza.
-A muller que lle gusta vestir de negro é amiga do poder e desexa permanecer no misterio.

As cores axúdannos a mostrar o verdadeiro eu porque igual que sucede na natureza, revelamos os que somos verdadeiramente polas cores que levamos.

MARRÓN: Asociámolo coas cousas sólidas, seguras e permanentes. Axúdanos a ser prácticos e non tan desbaldidores, mantennos aferrados aos vellos modelos, pero debemos estar abertos a novas ideas.

GRIS: É a cor da renunciación, pero tamén se lle asocia co medo e impide a moitas persoas manifestar o seu verdadeiro eu. Nun día gris sentímonos abatidos.

AMARELO: Favorece a claridade mental e os procesos lóxicos. Mellora a facultade do razoamento e abrirá a nosa conciencia a novas ideas, novos intereses, converte a vida en algo emocionante e divertido.

AMARELO PÁLIDO: Mente clara, asimila ben os feitos

AMARELO BRILLANTE: Revela todo un intelecto

LARANXA: Utilidade, movemento, actividade, alegría, benestar, compañeirismo, os praceres compartidos, creatividade, libéranos de pasados condicionamentos. É unha boa cor para a debilidade mental e pode sacarnos da depresión, liberar frustracións e medos.

VERMELLO: Dános valor, dá forza en todas as súas formas, cando este preocupado pense en vermello e axudaralle a superar os seus pensamentos negativos. Activa as nosas emocións e desexos sexuais. É a cor da vida, energizante, é o raio da vontade, a determinación de saír adiante e facelo ben.

O amor move o mundo, non o da ansia sexual de posuír outra persoa, senón do amor que nutre, alimenta o amor incondicional, amar os demais sen pensar nun mesmo.

VIOLETA: Eleva todo aquilo que é espiritual e fermoso, purifica e limpa, é tan potente que pode impulsar a un a sacrificarse por un grande ideal, proporciona moito poder.

AZUL: Lealdade, confianza. É o raio da alma, da paz e a serenidade, e aqueles aos cales lles encanta o azul, aman a beleza en todos os aspectos e formas.

É refrescante, tranquilizador e pode sedar. O aspecto negativo deste raio é a tristura.

VERDE: É o raio do equilibrio, beneficia ao sistema nervioso, axúdanos a relaxarnos e desprendernos dos problemas; é o raio do dar e recibir

A cor na comunicación visual

A cor está cargada de información e é unha das experiencias visuais máis penetrantes que todos temos en común e por iso este constitúe unha valiosa fonte de comunicadores visuais.