Achan os buratos negros máis grandes do universo.

Un equipo de astrónomos estadounidenses achou os maiores buratos negros descubertos ata a data. Trátase de dous "xigantes" cunha masa equivalente a 10.000 soles. E o máis sorprendente é que seguen crecendo.
O equipo que levou a cabo a investigación, publicada na revistaNature, logrou medir as masas destes buratos negros combinando observacións de estrelas de rápido movemento cos telescopios do observatorio Keck (Hawaii) e o observatorio da Universidade de Texas (EUA).
Segundo os astrofísicos, estes buratos negros encóntranse no centro de dúas galaxias a 300 millóns de anos luz da Terra e, a pesar de que xa foran estudados, non se esperaban as dimensións que agora calcularon. Neste sentido, especularon coa posibilidade de que se trate dos restos escuros dalgunhas galaxias moi brillantes e masivas, chamados quásars, que poboaron os inicios do universo. "Estes dous novos mastodónticos buratos negros son similares en masa aos quásars novos, e poden ser o elo perdido entre os quásars e os buratos negros supermasivos que se ven hoxe en día", asegurou Chung-Pei Ma, astrónomo da Universidade de California enBerkeley (EUA) e coautor do traballo.
Os buratos negros son densas concentracións de materia que producen fortes campos gravitatorios dos que nin sequera a luz pode escapar. Mentres que as explosións de estrelas poden deixar atrás un burato negro de masa semellante á da devandita estrela, un burato negro supermasivo crece a partir da fusión con outros buratos negros ou capturando un gran número de estrelas e enormes cantidades de gas.
Ata a data descubríronse 63 buratos negros supermasivos no centro de galaxias próximas. Os astrónomos sospeitan que cada galaxia podería conter un burato negro supermasivo no seu interior.


Os buratos negros xiran cada vez máis rápido


Dous astrónomos británicos chegaron á conclusión de que os grandes buratos negros que ocupan o centro da maioría das galaxias están a xirar agora máis rápido que en ningún outro momento da historia. O achado publícase na revista 'Monthly Notices of the Royal Astronomical Society'.


Existen fortes evidencias científicas de que cada galaxia ten un burato negro no seu centro, con masas que poden alcanzar ata mil millóns de soles, polo que se lles coñece co adxectivo de "supermasivos". Non se poden ver directamente, pero si detectar a súa presenza polo material que xira ao seu arredor formando un disco de acreción antes de desaparecer. Este disco alcanza elevadas temperaturas e emite radiación de raios X que detectan os telescopios espaciais, mentres que as emisións asociadas de raio poden ser detectadas polos telescopios en terra. Ademais, asociados cos buratos negros hai normalmente chorros xemelgos.
Usando datos ópticos, de ondas de raio e de raios X, os astrónomos estimaron a velocidade á que os obxectos xiran, e como evolucionou este movemento ao longo do tempo. E chegaron á conclusión de que, cando o universo tiña a metade do seu tamaño actual, practicamente a totalidade dos buratos negros supermasivos presentaban un número moi baixo de voltas, mentres que hoxe estarían a xirar máis rápido que nunca.




Que me pasaría se caese nun burato negro?



De acordo coa Teoría xeral da relatividade, isto depende do lugar dende onde se observe este acontecemento. Se somos nós os que imos ser engulidos polo burato negro, ao principio só notaremos a ausencia de gravidade. Pero esta irá crecendo cada vez máis rapidamente segundo nos achegamos ao burato.
A situación complícase ao atravesar o horizonte de sucesos ou punto de non retorno. Por exemplo, se os nosos pés están máis preto do burato que a cabeza, notaremos que nos estiramos como unha goma de mascar ata esnaquizarnos. Non obstante, a un observador situado fóra do alcance do burato pareceralle que a nosa velocidade se vai reducindo a medida que nos aproximamos ao horizonte de sucesos e que nunca chegaremos a superalo. Isto é debido ao vertixinoso incremento da velocidade de fuga necesaria para escapar do burato. A luz que emitimos tarda cada vez máis tempo en chegar ao observador, ata o momento no que a velocidade de fuga do burato negro iguala a da luz. Neste preciso instante, a luz queda atrapada no horizonte, e dá a sensación de estar conxelada.